Deutsch français
auf Deutsch en français



Tyralierzy w Armii Italii pod dowództwem generała dywizji Schérer’a w końcu 1795 r.


W ostatnich dniach roku 1795 Barthélémy Louis Joseph Schérer, général en chef w Armée d’Italie publikuje instrukcję dla swojej armii powodowaną zmianami w obrębie teatru działań wojennych wymuszającymi przejście do walk na równinach:

[...] Piechota liniowa [infanterie de ligne] będzie zawsze uformowana we trzy szeregi; [...] akceptuję jednakże przypadki, gdy wojska ochraniać będą szaniec lub wyniosłość, urwisko lub fosę, ograniczając się jedynie do obrony. [...]

Piechota lekka [infanterie légère] będzie zazwyczaj uformowana we dwa szeregi, ponieważ ten rodzaj broni, będąc głównie przeznaczonym do walki ogniowej, do łatwego manewru często nawet bez ustalonego porządku i w rozrzuceniu, do niepokojenia wroga na flankach i zapleczu naturalnie zwykł być uszykowany do boju mniej głęboko niż piechota liniowa, przeznaczona do działania głównie poprzez swój impuls oraz do walki na bagnety. [...]

Większość wojsk Armii Italii nigdy nie walczyła na równinie i nie wspierała ataku kawalerii, dlatego zgodnie z duchem narodowym i brawurą żołnierzy należy przeznaczyć jej sposób atakowania faworyzujący odwagę oraz gwałtowność, który uwolni od kłopotu marszu naprzód z jednoczesnym dopilnowaniem urównania [alignement] trudnego do utrzymania wzdłuż rozciągniętego frontu i pozwoli wyzbyć się obawy wywrócenia przez atak kawalerii.

Proponuję, aby dywizja składająca się z 4 półbrygad piechoty liniowej i jednej półbrygady piechoty lekkiej atakowała część linii nieprzyjaciela; oto ordre d’attaque, który bym jej wyznaczył: 3 bataliony piechoty lekkiej wysuwają się naprzód uformowane we dwa szeregi, roty oddalone jedna od drugiej na odległość dwóch do trzech kroków [1,3 lub 1,9 m] w taki sposób, żeby owe 3 bataliony pokryły front 12 batalionów dywizji i maskowały ich poruszenia. W momencie ataku 12-cie batalionów zwija się w kolumny batalionowe, [...] składające się każda z 4 dywizji [tak więc każda dywizja ma front 2 plutonów] na 3 kroki [1,9 m] oddalonych. [...]

Na sygnał dany do ataku 3 bataliony piechoty lekkiej wysuną się 150 kroków [97,5 m] przed front kolumn i pomaszerują żywo naprzód prowadząc ciągły ogień. 12 kolumn postąpi krokiem manewrowym [tj. takim jak krok podwójny czy spieszny, wszystkie 100 kroków na minutę], a piechota lekka zbliżywszy się na odległość 50 kroków [32,5 m] przed front nieprzyjaciela zatrzyma się; jeśli wróg pozostanie na pozycji podwoi ona swój ogień; kolumny ściśnięte w masę dywizjami [serrés en masse par division], pierwsza [dywizja] biorąc broń do ataku, trzy pozostałe z bronią do góry les armes hautes podwoją krok zachowując porządek oraz głębokość szyku, miną piechotę lekką, która plutonami [par peloton] wejdzie w interwały i natrą na linię wroga bagnetem.

Dla obrony przed atakiem kawalerii kolumny po prostu zacieśnią szyk  dywizji jedna przy drugiej.

Powyższa instrukcja, niestety niekompletna, znajduje się na stronach LXXIII-LXXV w:

J. Colin. La Tactique et la Discipline dans les Armées de la Révolution. Correspondence du Général Schauenbourg. Paris, 1902.



... powrót do strony glównej